Την τρικυμισμένη θάλασσα του κορμιού σου

Κυματίζεις
μεσίστια
την ημιθανή
μνήμη

Όμως εγώ
όλο το βράδυ
Θα πίνω
Να μεθώ
Την τρικυμισμένη
θάλασσα του κορμιού σου

Κι ούτε ένα άγγιγμα
να με διασώσει
και να με παραδώσει
στη σωτήρια λέμβο
της αφής σου.



© Γιάννης Τόλιας