Ψηλαλώνια 7-7-08

Να ανηφορίζει η αρμύρα από το φάρο στις φοινικιές
Και εμείς καθισμένοι στην πλατεία
τινάζουμε την καύτρα του μεσημεριού
στα τασάκια μας

Κι ω σώμα γυναίκας
που μας δροσίζεις
σείοντας ανεπιτήδευτα την ανοικτή βεντάλια
των μηρών σου
Σχηματισμοί και σμήνη κινήσεων
ευελιξία γυναικείου στήθους
που πάνω του εστιάζει
και συντρίβεται
η διατρητικότητα της όρασης

Ανώνυμη σπερματοδότρια του ποιήματος
εκχύνεις
στην αρσενική μήτρα την πανδαιμόνια σύνθεση

Κι ας με μισήσουν οι λέξεις
που τις κρατώ αλυσόδετες

Θρηνητικές υλακές κτήνους
που κάποτε θάρθει ο καιρός του
να μας κατασπαράξει με το ποίημα.


© Γιάννης Τόλιας


Υ.Γ. Του Δημήτρη Μουζάκη και του Γιάννη Βούλτου για τον καλλιεπή διάλογο.