Ονειρεύοντας το ξύπνιο

στον Γιάννη Τόλια

Πετάμε ξεχρεώνοντας τα βάρη
μόλις πιο πάνω απ' τις παγίδες και τα ορμέμφυτα
η θάλασσα ανάλλαχτη κάτω απ' τα φτερά μας
- από ψηλά φαίνεται πιο ξεκάθαρα
πως είμαστε περαστικοί -
σε λίγο θα μου πεις
Έλα να βουτήξουμε, πατώνουμε!

Ω, τα θεσπέσια ναυάγια πώς φλερτάρουν
απεγνωσμένα
με την ελπίδα της σκιάς στα αδυσώπητα
πράσινα της ουτοπίας
σε μιαν αγρύπνια προσευχής αμετανόητης
ενάντια στο ρεύμα
πώς θάλλουν οι χυμοί των επιθυμιών
στους τέσσερις ορίζοντες της συννεφιάς
και τους ποτίζει η υγρασία των αισθημάτων

πώς σπάει στην ακτή του έρωτα
η ερημιά του βλέμματος του μόνου
φιλί κλειδί λάμπει μετέωρο στον ουρανό
και ανεπίστρεπτο
αιμορραγία μυστική στα μάγουλα
της πελιδνής εφηβείας.

Στη γεύση της μνήμης
εκεί να σέρνομαι κρυφά επαίτης
εκεί που ήτανε και πέρασε ο καιρός.


© Sea & Sky