Το πορφυρό σου ΙΙ

Κλεισμένη
σα στρείδι
σφιχτά
μόνο να με σπάσεις
θα μπορείς
Έτσι θέλω
το μαργαριτάρι μου
να πάρεις.


© Γιάννης Τόλιας

Το πορφυρό σου Ι

Το πορφυρό σου
να ανοίξω τριαντάφυλλο
πέταλα υγρά
ερμητικά κλειστά
Ξαπλώνεις
στο πάτωμα
κι αδημονείς...


© Γιάννης Τόλιας

Μόνο εσύ που ήξερες

Ακούγεται το Last Farewell των Death In June

Μόνο εσύ που ήξερες
να με συμφιλιώνεις
εξοργιστικά απουσίαζες
Δεν άντεξα
Το απόβραδο
παρέδωσα τα όπλα μου
Το χαρτί
Ένα μολύβι
Και τη διάτρητη ασπίδα της λύπης μου.



Toi la seule qui pouvais
me réconcilier
quelle colère tu n'y étais pas
Je n'ai pas résisté
ce soir-là
j'ai rendu les armes
le papier
un crayon
et le bouclier percé de ma tristesse.


Μετάφραση στα Γαλλικά, MICHEL VOLKOVITCH


© Γιάννης Τόλιας

Το βαθύτερο ρήγμα σου

Τίποτα δεν περιβάλλει στοργικά
τις καλοκαιρινές ημέρες
Μια λύπη
τρυφερή και διακριτική
χρωματίζει
το φωτεινό τοπίο των ματιών σου
Ξέρω ότι δύεις
Πίσω απ’ ορίζοντες
αγνώστων λοιπών στοιχείων
Ότι βυθίζεσαι
Σιωπηλά κι αυτάρεσκα

Το βαθύτερο ρήγμα σου ονομάζεται
Ιωάννης


© Γιάννης Τόλιας

Έτσι εκπνέει η επιθυμία

Αλώβητοι παρατηρητές
των ολέθριων μαχών της αίσθησης
Συλλέγουμε εκ του ασφαλούς
και αποτυπώνουμε τις κλαγγές των λέξεων
Τα σπαράγματα των ηττημένων
και την πρόσκαιρη θριαμβική κραυγή
των νικητών

Κάποτε όμως, εκδικούμενος ο χρόνος
πολιορκεί το απάνεμο βασίλειο
της γραφής μας
ζητώντας αιματηρά την επαλήθευση

Τα βέλη του διαπερνούν
τις άγονες ασπίδες των ημερών
και το καυτό λεπίδι του
χαράζοντας
διαμοιράζει στον άνεμο
τα ιστία της λεκτικής μας μέθης

Πώς να στο πω
σε τρεις γραμμές να το χωρέσω

Ότι η επιθυμία εκπνέει
μόνο όταν την πυροδοτήσεις

Με πράξη.



© Γιάννης Τόλιας

Νυχτερινές Aσκήσεις Συναισθήματος

Δε μπορείς να με τιμωρήσεις
όσο κι αν καταστρώνεις σχέδια
και στήνεις σκηνικά επαναλήψεων
βροχής κι απογεύματος
ασέληνης νύχτας
μιας εαρινής αγχόνης αρωμάτων
που αιωρεί τις μέρες που φεύγουν μακριά σου
Γράφεις πεισματικά σε κώδικα ονείρων
που στέλνεις
να βασανίζουν τον ύπνο μου
να κλέβουν τη μουσική μου

Όλη νύχτα
μέχρι να ξημερώσει
να λυγίσει λίγο η βροχή
θα έχεις έτοιμη απολογία
που θα εκφέρεις
όταν οι σκιές πάνω στους τοίχους
προσομοιάσουν
με τις ροές των μαλλιών σου

Μισώ το χρόνο
γιατί σου παρέχει
μια ευεργέτιδα μνήμη
την αναλγητική αφή των αναμνήσεων.


© Γιάννης Τόλιας