Εικόνες της άνοιξης που εγώ θα λείπω

1. Σπάνε τα πρώτα κύματα
της άνοιξης
πάνω στους κυματοθραύστες
των ματιών σου.

2. Τα στροφεία ενός σμήνους μελισσών
μπλέκονται στα μαλλιά σου
κι εσύ απρόθυμα να διώχνεις
το μελισσοφάγο του φιλιού μου.

3. Ανθισμένο τοπίο διαίσθησης
απροστάτευτη στην ερημιά της πόλης
κι εγώ παλεύω με τους χρησμούς
και τους ανυποψίαστους.

4. Σκάει στα χέρια σου απρόσμενα
ο εκρηκτικός μηχανισμός ενός άνθους
κι εσύ γελάς λαβωμένη
από χρώματα κι αρώματα

5. Στα υψίπεδα του ονείρου
εσύ των βυθών εξόριστο κοχύλι
εγώ στο ορυκτό της άνοιξης
ζωγραφιστός τριλοβίτης

Κι όμως συνομιλούμε.

© Γιάννης Τόλιας

SACRAMENTAL BLASPHEMY

        Photo by Chema Madoz

You are the patron saint
of promiscuity
and lust

A woman that holds the origin
of passion's beastly eponym,

the convulsion of an erotic
death-rattle

You remove your figleaves
and award nakedness' dire limpidity
to vision

Clad in my demonic canonicals

I officiate with crushing deference
at thy body's service

And I come down whole
to the flexible bow of your thigh

And I submit to it

Before the triumph
of your flux

Never shall I
receive other communion
than your jasmine wetness.

© Γιάννης Τόλιας

   Μετάφραση στα Αγγλικά Νικολέττα Πουλακίδα

Χαϊκού

ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΣ ΜΟΥ

         Του Δημήτρη Μουζάκη

Ξυπνάω άνθρωπος μισός
κι ανάβω

το πικρό τσιγάρο του καφέ

Ο άλλος μου κωλυσιεργεί στο όνειρο

Σβήνει στο τζάμι του πρωινού
τα χρώματά της
πρωθύστερη η δύση

Σκοτεινή θάλασσα
της πόρτας μου
αν σε ανοίξω μόνος μου
θα πνιγώ.

© Γιάννης Τόλιας

Βιβλία των Αφανών

ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ


Τα βιβλία είναι τοπία εποχών μέσα στο χρόνο, προσποιούμενα ακινησία.

Οι δημιουργοί τους έχουν υπάρξει σ’ αυτά πριν από εμάς.

Τοπία εποχών επί χάρτου που σου παρέχεται η δυνατότητα

να τα ξεφυλλίσεις και να προσπεράσεις μέρες, μήνες, ακόμα και έτη.

Να βρεθείς ανάλογα με τη διάθεσή σου σε θάλασσες δακρύων

ή σε λειμώνες παράφορης χαράς.

Να γινόταν αυτό και στην πραγματική ζωή!

Από πού αρχίζει ο χρόνος του βιβλίου και πού τελειώνει, είναι μέγα μυστήριο.

Οι σελίδες του πεδιάδες σπαρμένες λεξόφυτα αναμένουν τους ποταμούς

των ματιών μας για να τις διασχίσουν.

Υπάρχουν ποιήματα που αυταρχικά απαιτούν αιμοδιψή δάκρυα ανάγνωσης.

Το βιβλίο έχει κι αυτό σημεία του ορίζοντα.

Ο αναγνώστης είναι ο ανεμοδείκτης.

Αν ο άνεμος που θα σηκωθεί τον στρέψει και τον προσανατολίσει,

αυτό εξαρτάται από τη μορφή της ποιότητας των λέξεων και των νοημάτων.

Το βιβλίο είναι ένας μικρός αυτοσχέδιος χρόνος

που ανασαίνει μέσα στον μεγάλο, τον άλλο χρόνο.

Ας αφήσουμε λοιπόν τον καθένα με τα δικά του λόγια
να εξιστορεί χαμηλόφωνα ή φωναχτά

της μνήμης του δημιουργού την επιτομή.

© Γιάννης Τόλιας

Τόσα Χρόνια Ονείρων

Χαϊκού

Ραδιοφωνική Εκπομπή

Τρίτη 3 - 2 - 2009

17:00 - 18:oo

Στην ΕΡΑ Πάτρας 92,5

Ο Διονύσης Μπονέλης συνομιλεί με τον Γιάννη Τόλια

για το ΑΜΑΡΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΛΥΣΙΠΟΝΟΝ