Πλημμύρισα οδύνη

Όλη τη νύχτα έβρεχε μαζί σου
Πλημμύρισα οδύνη.

© Γιάννης Τόλιας

Κατάματα με ερημώνεις

Επιχειρώ διστακτική ανάδυση εκ της θλίψεως
για να συστηθώ
με το μόνο τρόπο που ξέρω
Συλλαβίζοντας ποιήματα.

***

Γέμισε τις σκοτεινές μου ώρες
Με ξημερώματα αγγίγματα.

***

Αμνηστεύω όλους τους νυχτερινούς διαλόγους
Είπες ότι κατά λάθος υπήρξες.

© Γιάννης Τόλιας

ΛΥΣΙΠΟΝΟΝ

ΛΥΣΙΠΟΝΟΣ ΟΔΥΝΗ

Πάσχω από σένα
Νοσώ για σένα
Ανεμοδείκτης στόχος
μετέωρος
στρέφομαι εκούσια
στην ευθεία
των βολών σου
Αδίστακτη
συναυτουργέ του χρόνου
λιγοστεύεις τις μέρες μου
με τις μικρές
αιμάτινες φυγές σου
Κι εγώ
θηρίο λαβωμένο
θα κρύβομαι
στις σκοτεινές γωνιές
των δρόμων
Να ψάξεις
να με βρεις
εγκαταλείποντας
πάνω στις πληγές

Τη λυσίπονο οδύνη σου.


© Γιάννης Τόλιας (ΛΥΣΙΠΟΝΟΝ)

ΕΡΗΜΩΣΗ ΜΥΕΛΟΥ

Τώρα εγώ φεύγω
αφήνοντάς σου ένα άπειρο διάστημα
ανάρρωσης
έτσι που να μπορούν οι ξενόφερτοι
να διεισδύουν και ν’ αφανίζουν
τα υπολείμματα της παρουσίας μου
Φ ε ύ γ ω
θρηνώντας την άγνοια και την καταφρόνηση
την ευτελή ποιότητα του υλικού μου
Και χάνομαι στο θρίαμβο της ήττας
Όπως η πομπή των αισθήσεων
προς το ύστατο λιόγερμα
θα αυτοκτονώ
με μια απαράδεκτη αφοσίωση
Και τότε οι μέρες σου
θα μεγαλώνουν και θα λαμπραίνουν
γεμίζοντας αθωότητα
τις σπαραχτικές κραυγές μου.


© Γιάννης Τόλιας (ΟΝΕΙΡΟΔΡΑΜΑ)