Σκοτεινός άγγελος του ονείρου

Θέλω να σας πω
κι αν αντέχετε
με αιμορραγούσες λέξεις να σας εξηγήσω
για τον αληθινό θεό
το Χρόνο που δε λυπάται κανέναν

Πως είναι άδικος
και τις περισσότερες φορές
δίνει άδεια συνάντησης δυο ανθρώπων
όταν πλησιάζουν στη δύση των πράξεών τους

Ποιός όμως μπορεί να ερμηνεύσει
τον περίπλοκο τρόπο της σκέψης του
και γιατί δεν το επέτρεψε την κατάλληλη στιγμή;

Όταν αγαπάμε κάποιον
για τον τρόπο που ξεδιπλώνει
τη γραφή του
επινοούμε αναμνήσεις που τον περιέχουν
και γνωρίζω
-εγώ που πόθησα αμαρτίες-
πόσο πονάει να νοσταλγείς αυτό
που δεν έχεις ζήσει

Αντικριστές οι μοναξιές
Κι όμως ούτε χειραψία δε μπορούν
να ανταλλάξουν

Γι αυτό
-είπε ο σκοτεινός άγγελος του ενυπνίου-

Θα δώσω εξουσία αφής στις λέξεις σας
και θα τις αφήσω να συνευρεθούν
με το επιθανάτιο θρόισμα της μέρας

Το ηλιοβασίλεμα που χωριστά βλέπετε.


© Γιάννης Τόλιας