Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

ΟΛΟΛΥΖΟΥΣΑ ΑΝΑΜΝΗΣΙΣ



Νυκτερία ληθοκτόνος
εκτρέφουσα
τις ωδικές λέξεις μου

Ολολύζουσα ανάμνησις
πίπτεις δακρύμορφος
και ακμάζεις επί χάρτου

Σβέννυται ο μαρασμός
και πλημμυρίς ευώδης
με κατακλύζει

Μεθύω
από των ωχρών ονείρων
τη θωπεία
Των ευγλώττων ηδονών
ατενίζω
τους ψιθυρισμούς

Αφιπτάμενος των στεναγμών
κρημνίζω στο έρεβος
τις οιμωγές του νόστου


Την πρωίαν
θα ημερώσει
η έξαψις
και τεθλιμμένη αύρα
τους στίχους μου
θα διασπείρει


Ου δύναμαι
εις το διηνεκές

Αγρυπνείν.


© Γιάννης Τόλιας