Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Πλημμύρισα οδύνη



Όλη τη νύχτα έβρεχε μαζί σου
Πλημμύρισα οδύνη.

© Γιάννης Τόλιας

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Κατάματα με ερημώνεις



Επιχειρώ διστακτική ανάδυση εκ της θλίψεως
για να συστηθώ
με το μόνο τρόπο που ξέρω
Συλλαβίζοντας ποιήματα.

***

Γέμισε τις σκοτεινές μου ώρες
Με ξημερώματα αγγίγματα.

***

Αμνηστεύω όλους τους νυχτερινούς διαλόγους
Είπες ότι κατά λάθος υπήρξες.

© Γιάννης Τόλιας

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

ΛΥΣΙΠΟΝΟΝ




ΛΥΣΙΠΟΝΟΣ ΟΔΥΝΗ



Πάσχω από σένα
Νοσώ για σένα
Ανεμοδείκτης στόχος
μετέωρος
στρέφομαι εκούσια
στην ευθεία
των βολών σου
Αδίστακτη
συναυτουργέ του χρόνου
λιγοστεύεις τις μέρες μου
με τις μικρές
αιμάτινες φυγές σου
Κι εγώ
θηρίο λαβωμένο
θα κρύβομαι
στις σκοτεινές γωνιές
των δρόμων
Να ψάξεις
να με βρεις
εγκαταλείποντας
πάνω στις πληγές

Τη λυσίπονο οδύνη σου.


© Γιάννης Τόλιας (ΛΥΣΙΠΟΝΟΝ)

ΕΡΗΜΩΣΗ ΜΥΕΛΟΥ



Τώρα εγώ φεύγω
αφήνοντάς σου ένα άπειρο διάστημα
ανάρρωσης
έτσι που να μπορούν οι ξενόφερτοι
να διεισδύουν και ν’ αφανίζουν
τα υπολείμματα της παρουσίας μου
Φ ε ύ γ ω
θρηνώντας την άγνοια και την καταφρόνηση
την ευτελή ποιότητα του υλικού μου
Και χάνομαι στο θρίαμβο της ήττας
Όπως η πομπή των αισθήσεων
προς το ύστατο λιόγερμα
θα αυτοκτονώ
με μια απαράδεκτη αφοσίωση
Και τότε οι μέρες σου
θα μεγαλώνουν και θα λαμπραίνουν
γεμίζοντας αθωότητα
τις σπαραχτικές κραυγές μου.


© Γιάννης Τόλιας (ΟΝΕΙΡΟΔΡΑΜΑ)