Τατουάζ της ασφάλτου

Μνήμη Γιώργου Γράψα


Τα βράδια
αχνίζουν βαθύχρωμο
το πικρό φως
οι φάροι των εικονοστασίων

Ξυπνούν
τότε
τα αίματα των σκοτωμένων
και με συντριβή
ανεβαίνουν

Ανάβουν μηχανάκια στην άσφαλτο
που φρενιάζουν
τροχίζοντας τα πατητήρια τους
στις φουρκέτες του ιλίγγου

Κοντράρουν
οι μελλοθάνατοι τους πεθαμένους
ποιος πρώτος
θα προσπεράσει το θάνατό του

Αθόρυβα
χωρίς νικητές
σβήνει η νύχτα

Επέστρεφες απόγευμα
Η δύση
δε χωρούσε
στους καθρέφτες σου
Γύρισες πίσω να κοιτάξεις
Και αφιερώθηκες…



© Γιάννης Τόλιας