Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Κυριακή 27 Απριλίου 2008

Άχραντος Βλασφημία


Είσαι αγία
της ανηθικότητος
και της λαγνείας

Θηριώνυμη του πάθους

Ερωτικού ψυχορραγήματος
είσαιο Σπασμός

Εκδύεσαι των φυλλωμάτων σου
και απονέμεις στην όραση
την αδήριτη
διαύγεια της γυμνότητος

Ενδεδυμένος
τα δαιμονικά μου άμφια

Ιερουργώ
με ευλάβεια
εξοντωτική
στη μυσταγωγία του σώματος

Και καταβαίνω
Σύσσωμος
στο ευλύγιστο τόξο των μηρών σου

Και υποτάσσομαι

Ενώπιος
στο θρίαμβο
της ροής σου

Μηδέποτε κοινωνίαν
πλην αυτής
του υγρού ιάσμου σου
θα μεταλάβω.


© Γιάννης Τόλιας

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008


Ανωνύμου μοναχού


Τελικά πραγματοποίησε την απειλή της
Ένα βράδυ πέρασε τις κουρτίνες
και πριν τα σκυλιά της λήθης
ουρλιάξουν
άφησε στο αναλόγιο
το άρωμα μιας παλιάς αμαρτίας.


© Γιάννης Τόλιας

Πέμπτη 17 Απριλίου 2008


Έναν αλιγάτορα στίχο



Νύχτα και το οινόπνευμα στο αίμα
εγγύηση
για μια χωρίς αφή
χωρίς όραση μελαγχολία
Και η βροχή αυταρχική ερωμένη
σου παραδίδει έναν αλιγάτορα στίχο
Χρόνια τώρα τον κρύβεις
κάτω από το δέρμα σου
Έτσι τον τρέφεις.


© Γιάννης Τόλιας

Τρίτη 8 Απριλίου 2008


Λείπεις


Η λύπη
Της Λύπης
Λείπεις


Στο νυχτερινό φως του Απριλίου
οι ακακίες δίδασκαν την ορθογραφία της μοναξιάς
Εκείνη καθισμένη
στο βορινό παγκάκι της πλατείας
εκ γενετής ανορθόγραφη
επέμενε να γράφειμε δύο έψιλον γιώτα
τη γενική της Λύπης.




© Γιάννης Τόλιας

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Τέσσερα χαϊκου (Για γυναίκα που έμοιαζε με θάλασσα)


Απλώνω δίχτυα
Φεγγαρόφωτα φύλλα
στο πανέρι μου.

Στάλες στον τσίγκο
Μου χτυπά η φωνή σου
Τη φιλοξενώ...

Το κερί σβήνω
Ηλιαχτίδα πρωινή
σε ξεφυλλίζει.

Σελίδα κύμα
Γεμίζει ναυάγια
Τους φάρους σβήνεις.



© Γιάννης Τόλιας

Τρίτη 1 Απριλίου 2008


Μόνιμος Λοχίας



Σκαρφάλωνε
κόκκινο
πάνω απ' τα κράνη
το φεγγάρι
βάφοντας
τα πεύκα
τα όπλα
τα σκοτεινά τ' αγάλματα
που η λάσπη
ζωγράφιζε
σε κάθε βήμα
Κι έμενε μόνο η ζωή σου
άχρωμη

λύση-αρμολόγηση
πάνω σε μια βρώμικη
στρατιωτική κουβέρτα.


© Γιάννης Τόλιας