Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Αεροδρόμιο Ρόδου 1994


Αργά τη νύχτα
η αίθουσα γεμίζει απολιθώματα
Αρώματα παλιών αναχωρήσεων
Ανίατες μνήμες μιας ανεπίδοτης
χρονικής προθεώρησης
Υγρή οσμή δακρύων
Η απρόσμενη δωρεά
μιας πρωινής σκαπάνης
ξεθάβει μια άγνωστη λύπη
κάτι σαν ποίημα
που αναίτια δραπετεύει
αφήνοντας πικρή τη γεύση της απώλειας
και της μοναχικής επιστροφής.


© Γιάννης Τόλιας