Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

Εγκεφαλική σιγή


Ακούγεται το Hotel Hell του Eric Burdon


Απόψε το κρεμασμένο μου κεφάλι
κοσμεί το στήθος της Πενθεσίλειας
Τα μέλη μου σπαρμένα
ανθίζουν στο βασιλικό της ανθοκήπιο
Και θλίβομαι
που το φάντασμά μου σέρνεται
στους ρημαγμένους δρόμους
περιμένοντας το βράδυ
για να σε κατασκοπεύσει
μες από νεκροθάλαμους φωτός
Φορώντας το άρωμα του βρέφους
και βάφοντας τα μάτια του
με τα λαμπρά χρώματα των πανσέδων
Επιτέλους
αυτή η ανοιξιάτικη λόγχη
ας βυθιστεί βαθειά στη μνήμη
για να μην περιφέρεται
στα ανοιχτόχρωμα μάτια σου
στα παλλόμενα στήθη
και στους ερωτικούς διαλόγους
που δεν τελείωσαν ποτέ

Πού είσαι
να σου στείλω ένα μήνυμα
κόβοντας ένα περιστέρι απ'την καρδιά μου


© Γιάννης Τόλιας