Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007


Όλα έχουν ειπωθεί


Όλα έχουν ειπωθεί
Το ηλιοβασίλεμα
Αναίμακτο
Ατέρμονη ματαιότητα
Χωρίς θεραπεία
Δίχως απόδραση
Το σύμπτωμα
μιας ανοχύρωτης επιθυμίας
Ανάρμοστα όταν εισβάλλει
η πολιορκητική σου μνήμη.


© Γιάννης Τόλιας

All has been said


All has been said
The sunset is
Bloodless
And vainness
Interminable
Without cure
Without escape
The symptom
Of an unfortified desire
When your besieging memory
Invades out of place.


© Γιάννης Τόλιας

Φιλική μετάφραση στ' αγγλικά Nikareti

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Ο θρήνος των επιθυμιών



Απ’ όλους τους θρήνους
στη ζωή
ο πιο σπαρακτικός
είναι αυτός της επιθυμίας.

Αν ο χρόνος
δεν έσβηνε τη δίψα του
με τα δάκρυα των επιθυμιών
Το σύμπαν θα είχε πλημμυρίσει οδύνη.


Υ.Γ.

Όλες οι απώλειες στη ζωή είναι περαστικές
Η μόνη αμετάκλητη είναι της ίδιας της ζωής

© Γιάννης Τόλιας

Στη θηρεύτρια των ονείρων








Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

To the huntress of dreams


We should have met

In another time

When the sunset

Broke like a wave on your windows

And you with a ready wit full of sorrow

In the tender wait of tears

Throw me off balance on my motorcycle

And from the pockets of my leather jacket

Grab the poems.


© Γιάννης Τόλιας

Φιλική μετάφραση στ' αγγλικά Nikaretti

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007


Οι μέρες της βροχής


Οι μέρες της βροχής
είναι η διαδικασία του ερχομού σου
Το μυστικό βάδισμα
Απειροελάχιστη αναμονή
Η απόσταση ενός διαδρόμου
Ύστερα η υγρασία σου πληθαίνει
Μεθώντας τα οράματα του σκότους
Αποδεσμεύοντας εκκωφαντικά
την ύστατη εκβολή μου
Οι μέρες της βροχής
είναι η μισάνοιχτη πόρτα μου.


© Γιάννης Τόλιας

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007


Εωθινό του φθινοπώρου


" Όσο πρωί κι αν σηκωθούμε μας προλαβαίνει η λύπη μας "
Τάσος Ζερβός


Ανάβει θαμπός
ο λύχνος του πρωινού στο δωμάτιο
Τινάζεις από τα μάτια σου
τις φλόγες των ονείρων

Φτιάχνεις καφέ πικρό
κι απλώνεις στο τραπέζι
τα μελλοθάνατα τσιγάρα

Με ό,τι κι αν πάλευες στον ύπνο σου
Κάποτε θα διδαχτείς
ότι είναι ανίκητα τα θηρία των επιθυμιών.

© Γιάννης Τόλιας

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007


Εγκεφαλική σιγή


Ακούγεται το Hotel Hell του Eric Burdon


Απόψε το κρεμασμένο μου κεφάλι
κοσμεί το στήθος της Πενθεσίλειας
Τα μέλη μου σπαρμένα
ανθίζουν στο βασιλικό της ανθοκήπιο
Και θλίβομαι
που το φάντασμά μου σέρνεται
στους ρημαγμένους δρόμους
περιμένοντας το βράδυ
για να σε κατασκοπεύσει
μες από νεκροθάλαμους φωτός
Φορώντας το άρωμα του βρέφους
και βάφοντας τα μάτια του
με τα λαμπρά χρώματα των πανσέδων
Επιτέλους
αυτή η ανοιξιάτικη λόγχη
ας βυθιστεί βαθειά στη μνήμη
για να μην περιφέρεται
στα ανοιχτόχρωμα μάτια σου
στα παλλόμενα στήθη
και στους ερωτικούς διαλόγους
που δεν τελείωσαν ποτέ

Πού είσαι
να σου στείλω ένα μήνυμα
κόβοντας ένα περιστέρι απ'την καρδιά μου


© Γιάννης Τόλιας

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007


Η λυσικόμος ποιητική κόρη


Το ποίημα
το αφήνεις στο συρτάρι σου
να ωριμάζει
να σιτεύει.

Κάτω από το αδύναμο φως
των νυχτολούλουδων λύχνων
χτενίζεις τα ξέπλεκα μαλλιά του.

Αφαιρείς
Συμπυκνώνεις

Περπατώντας στο δρόμο
φωνάζεις μέσα σου
το ποίημα

Κάθε μέρα
Κάθε στιγμή
προσκρούεις αυτοκτονικά
πάνω στους ανέμους των λέξεων

Καλλιεργείς το μυστικό ρυθμό
ακούγοντας τα υγρά σαξόφωνα της βροχής

Μόνο το πέρασμα του χρόνου μας δείχνει
πότε η λυσίκομος ποιητική κόρη
είναι έτοιμη να μας κοιτάξει άφοβα στα μάτια.



© Γιάννης Τόλιας

Σπασμένες χορδές των λέξεων


Η πληγείσα εξ οδύνης άδει
Σπασμένες χορδές των λέξεων
Απλώνω τις παλάμες μου να συλλέξω.


© Γιάννης Τόλιας

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007


Έβρεχε στο όνειρο


Έβρεχε στο όνειρο
Από το ανοιχτό παράθυρο έπεφταν σταγόνες
πάνω στα πλήκτρα της παλιάς γραφομηχανής
Τι ατυχία κι αυτή
να ξυπνάς το πρωί
και να βρίσκεις έτοιμο το ποίημα.



© Γιάννης Τόλιας

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Τι ωφελεί;


Τι ωφελεί

Αν αδειάζεις το παγούρι σου
στη μεγάλη μου ξηρασία


© Γιάννης Τόλιας

Με ποίημα έβαψες τα χέρια σου




Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Έτσι πεθαίνει το ποίημα


Έχει το ποίημα ζωή πριν από εμάς;
Μήπως το ποίημα είναι αρχέγονος σπόρος
που με τη γέννησή μας
ελπίζει κάποτε να σπαρθεί σε γόνιμο έδαφος;
Έχουμε εξουσία ζωής ή θανάτου επί του ποιήματος;
Εμείς διαλέξαμε το ποίημα ή αυτό εμάς;

Δια βίου μοχθούμε για την ανάπτυξη του ποιητικού δέντρου
Τις εποχές της ανομβρίας σταλάζουμε στις ρίζες του
το νάμα των δακρύων μας
Συλλέγουμε και γευόμαστε τους καρπούς του
Πλην κάποιων που για την απόκτηση μάταιου πλούτου
ενίοτε τους εκθέτουν προς πώληση

Κι όταν μας αγγίζουν οι μέρες των παγετών
οι αδύναμοι της αντοχής
τσακίζουν τα κλαδιά του
και τα καίνε για να ζεσταθούν

Τότε μόνο πεθαίνει το ποίημα



Υ.Γ.

Για να μάθεις να νοιώθεις, πρέπει η ποίηση να σε έχει σκοτώσει
και να σε έχει αναστήσει χίλιες φορές.


© Γιάννης Τόλιας

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007


Λαλένια


Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Μικρή Φθινοπωρινή Παραβολή



Οι λέξεις

δεν καταδέχονται να ντυθούν
με τα ρούχα που κάποιοι τους επιβάλλουν


Στα μάτια των ανυποψίαστων

περιφέρονται ρακένδυτες

Για τους θηρευτές όμως των αισθήσεων

ανεμίζουν τις έκπαγλες εβένινες δαντέλες τους
και χαρίζουν το στροβιλισμό

ενός παθιασμένου χορού νοημάτων

Δεν τις ελκύουν οι απαστράπτουσες δωρεές
Με απαράμιλλη δεξιότητα

οδηγούν τα βήματά τους
στους μυρωδάτους κήπους των ενδεών


Στο άνθος της πένας τους
αφήνουν τη γύρη
της πιο μεθυσμένης επιθυμίας.

© Γιάννης Τόλιας



Άνεμος Κρυφός



Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Μια Συνουσία Ανάγνωση


Εσύ πάντα θα επιλέγεις
Το χρόνο και το χώρο
που θα συναντηθείς με το ποίημα
Σε κανέναν μην αποκαλύψεις
τη μυστική σας συνάντηση
Ούτε τους ασπασμούς
και τις θωπείες που ανταλλάχτηκαν

Μόνο μέσα από μια συνουσία ανάγνωση
Ερμηνεύονται οι χρησμοί του ποιήματος.



© Γιάννης Τόλιας



Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007