Οι μέρες είναι λίγες και φεύγουν γρήγορα
Κι όποιος στη ζωή και τον έρωτα είναι θεατής
Δεν είναι αθώος

*

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2007


Σκοτεινός άγγελος του ονείρου


Θέλω να σας πω
κι αν αντέχετε
με αιμορραγούσες λέξεις να σας εξηγήσω
για τον αληθινό θεό
το Χρόνο που δε λυπάται κανέναν

Πως είναι άδικος
και τις περισσότερες φορές
δίνει άδεια συνάντησης δυο ανθρώπων
όταν πλησιάζουν στη δύση των πράξεών τους

Ποιός όμως μπορεί να ερμηνεύσει
τον περίπλοκο τρόπο της σκέψης του
και γιατί δεν το επέτρεψε την κατάλληλη στιγμή;

Όταν αγαπάμε κάποιον
για τον τρόπο που ξεδιπλώνει
τη γραφή του
επινοούμε αναμνήσεις που τον περιέχουν
και γνωρίζω
-εγώ που πόθησα αμαρτίες-
πόσο πονάει να νοσταλγείς αυτό
που δεν έχεις ζήσει

Αντικριστές οι μοναξιές
Κι όμως ούτε χειραψία δε μπορούν
να ανταλλάξουν

Γι αυτό
-είπε ο σκοτεινός άγγελος του ενυπνίου-

Θα δώσω εξουσία αφής στις λέξεις σας
και θα τις αφήσω να συνευρεθούν
με το επιθανάτιο θρόισμα της μέρας

Το ηλιοβασίλεμα που χωριστά βλέπετε.


© Γιάννης Τόλιας

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007


Αεροδρόμιο Ρόδου 1994


Αργά τη νύχτα
η αίθουσα γεμίζει απολιθώματα
Αρώματα παλιών αναχωρήσεων
Ανίατες μνήμες μιας ανεπίδοτης
χρονικής προθεώρησης
Υγρή οσμή δακρύων
Η απρόσμενη δωρεά
μιας πρωινής σκαπάνης
ξεθάβει μια άγνωστη λύπη
κάτι σαν ποίημα
που αναίτια δραπετεύει
αφήνοντας πικρή τη γεύση της απώλειας
και της μοναχικής επιστροφής.


© Γιάννης Τόλιας

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007


Του σκότους (Εν ενυπνίω ακρόνυχτου)


Ω! χρώμα πανδαιμόνιο
Εκ γενετής τυφλό
Από το διάχυτο του ελέους σου
Εκπορεύονται τα όνειρα του ύπνου
Και τα άλλα.

Μόνο στο συναρπαστικό της μαύρης οθόνης
Μπορεί το φως και αποτυπώνει
Τα υπερφίαλα χρώματά του.

Αν αφανίσετε το σκοτάδι
Έχω τη περιέργεια
Ποιο άλλο εξαίσιο φόντο θα διαλέξετε
Για τα άστρα και την πανσέληνο;

Υ.Γ.

Ακρόνυχτο: το άκρον της νυκτός,
ο προ της αυγής έσχατος χρόνος της νυκτός


© Γιάννης Τόλιας

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΤΩΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΜΩΝ


Αυτόπτες των συγκλονισμών


Σηκώνεις το φουστάνι σου
ώς τους μηρούς των υποσχέσεων

Σωκράτης Ξένος


Φύσηξε ο άνεμος του δωματίου
και σκόρπισε τα φύλλα ρούχα σου
Έριξες στο συρτάρι τα δαχτυλίδια σου
Δε θέλω είπες αυτόπτες μάρτυρες
των ακροδάχτυλων αναστεναγμών
Σαν πλημμυρίδα εξαπλώθηκες στο κορμί μου
Βάρβαρη κατάκτηση αφής

Πίσω από τους ώμους σου
Κρυφοκοίταζε
ο κούκος του ρολογιού.


© Γιάννης Τόλιας

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007


Εξίτηλος χρόνος


Μαζεύω αργά και σχολαστικά τα κομμάτια μου
Πορσελάνες και κακότεχνα εκμαγεία
Αδειάζω στα σκουπίδια
το τασάκι με τις λέξεις
Πρέπει να πλύνω και να στεγνώσω το γέλιο μου
Δεν έχω άλλο άσπρο πουκάμισο να φορέσω
Πάλι νέκρωσες τις γραμμές
και παραπλάνησες την άρκτο

για να δείξει ψεύτικη πορεία
στο σαπιοκάραβο της απαντοχής μου


© Γιάννης Τόλιας

Temps délébile


Je ramasse lentement
soigneusement mes morceaux
porcelaines moulages de mauvais goût
Je vide aux ordures
le cendrier plein de mots
Il faut que je lave et sèche mon rire
Je n’ai plus d’autre chemise blanche à mettre
Tu as de nouveau supprimé les lignes
et trompé la grande ourse
afin qu’elle donne le mauvais cap
au rafiot pourri de mon attente.


© Γιάννης Τόλιας


Μετάφραση στα Γαλλικά MICHEL VOLKOVITCH

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007


Δεν αγαπάω τίποτα που να μη με πληγώνει


Ω γυναίκα εσύ ξέρεις
Πως το περισσότερο για το οποίο
μπορούμε να ελπίζουμε
Είναι η αμαρτία

R E BROUGHTON


Κι αυτή είπε: Να ξέρεις δεν αγαπάω τίποτα
που να μη με πληγώνει
Και η πληγή αρχίζει
όταν εγγίζουν οι αγαπημένοι και οι ενοχές τους
Κι εγώ είπα: Απ'αυτούς που ισχυρίστηκαν
πως σ'αγάπησαν
σωστοί ήταν μόνο εκείνοι
που ήξεραν να έρχονται και να φεύγουν
την κατάλληλη στιγμή
Κι αυτή είπε: Μπορώ να προβλέψω
θα συναντηθούμε
Κι εγώ είπα: Θα είμαι ο πλοηγός
του μελλοντικού σου ψεύδους
Κι αυτή είπε: Σ'ευχαριστώ που θα σε λεηλατήσω
Κι εγώ είπα: Προσκυνώ το μεγαλείο της προδοσίας
της απάτης     

της απάτης           

της ένθεης.



© Γιάννης Τόλιας

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Blue birds refuse to fly


OXYGEN

you run inside of me like blood into my veins
like sunflower and the bee
we're tied into love chains

a rain seeker for you.
I walk on droughty soil
i give my self to you,disarmed

you are oxygen to me
my breath and my desire
the salt into my sea
the earth into my wire
my curse,my secret wish
we dive and then fly higher
you are oxygen to me
we blend and then comes fire

an acrobat i stand
but you hold all the ropes
a preacher on demand,
you temple hosts my hopes
a sun seeker for you.

I'd dive against the clouds
i give myself to you,
disarmend cause...

you are oxygen to me
my breath and my desire
the salt into my sea
the earth into my wire
my curse,my secret wish
we dive and then fly higher
you are oxygen to me
we blend and then comes fire.

Στο φίλο μου Κυριάκο
και στους
Blue Birds Refuse To Fly

εύχομαι κάθε επιτυχία στο XENOMORPH ANGEL

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007


Θάρθεις



Το σύμπτωμα του σύμπαντος
είναι η αγάπη
που δεν πεθαίνει ποτέ.

Black Sabbath


Θάρθεις
Στους υδατόπυργους
της λύπης μου
Βραδινό τοπίο ομίχλης
Φανοστάτης σε υφή κρυστάλλινη
Οι ανεμοδείκτες θα γυρίζουν
στο περιθώριο μιάς λέξης
Μοναχικής και απαγορευμένης
Θα τολμήσεις την άρθρωσή της
Με μάτια ανέφικτα
σαν το γαλάζιο της νοσταλγίας σου.

© Γιάννης Τόλιας

You'll come


You'll come
To the water towers
Of my sorrow
Vespertine fog scenery
Lamp-post in crystal essence
Weathervanes will be spinning around
The margin of a lonely
And forbidden word
You will dare to articulate it
With unreachable eyes
Like the blueness of your nostalgia


© Γιάννης Τόλιας


Φιλική μετάφραση στα Αγγλικά Nikareti

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007


Όταν θάρθεις



Κι, ώ αναμνήσεις,που συγκρατείτε
Κάτι πιο πολύ απ’αυτό που ζήσαμε…

Τάσος Λειβαδίτης


Όταν θάρθεις
θα σβήσω τα φώτα και τις ώρες
Να αφήσω μονάχα το μωβ
να φωτίζει τα μάτια σου
Θα σε κοιτάζω ασάλευτος
αιμορραγώντας γιασεμί και θέρος
Δε θα μιλάς
Θα γεμίζει το ποτήρι μας
το άρωμα μιας άρρωστης μνήμης
να πίνουμε ατελείωτα
στο μεγαλείο της σήψης
Όταν φύγεις
σε παρακαλώ
μη μου επιστρέψεις την όραση.


© Γιάννης Τόλιας



Τελειώνει το This Big Hush των Shriekback

When you come


When you come
I will stifle the lights and the hours
Leave only a mauve aura
Illuminating your eyes
I will look at you stone-still
Bleeding jasmine and summer
You won't speak
Our glass brimming
With an infirm memory's aroma
Us drinking from it endlessly
To the glory of corruption

When you leave
I plead with you
Do not give me back my eyesight.


© Γιάννης Τόλιας


Φιλική μετάφραση στ'αγγλικά Nikareti

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007


Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007


Τίποτε άλλο δεν θα σου ζητήσω



Τίποτα άλλο δε θα σου ζητήσω
Μόνο λίγο να φυσήξεις
στο ερειπωμένο ιστιοφόρο της μνήμης
Να θυμηθώ
και να σε ταξιδέψω.

© Γιάννης Τόλιας



Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2007

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2007


Όλα έχουν ειπωθεί


Όλα έχουν ειπωθεί
Το ηλιοβασίλεμα
Αναίμακτο
Ατέρμονη ματαιότητα
Χωρίς θεραπεία
Δίχως απόδραση
Το σύμπτωμα
μιας ανοχύρωτης επιθυμίας
Ανάρμοστα όταν εισβάλλει
η πολιορκητική σου μνήμη.


© Γιάννης Τόλιας

All has been said


All has been said
The sunset is
Bloodless
And vainness
Interminable
Without cure
Without escape
The symptom
Of an unfortified desire
When your besieging memory
Invades out of place.


© Γιάννης Τόλιας

Φιλική μετάφραση στ' αγγλικά Nikareti

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2007

Ο θρήνος των επιθυμιών



Απ’ όλους τους θρήνους
στη ζωή
ο πιο σπαρακτικός
είναι αυτός της επιθυμίας.

Αν ο χρόνος
δεν έσβηνε τη δίψα του
με τα δάκρυα των επιθυμιών
Το σύμπαν θα είχε πλημμυρίσει οδύνη.


Υ.Γ.

Όλες οι απώλειες στη ζωή είναι περαστικές
Η μόνη αμετάκλητη είναι της ίδιας της ζωής

© Γιάννης Τόλιας

Στη θηρεύτρια των ονείρων








Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

To the huntress of dreams


We should have met

In another time

When the sunset

Broke like a wave on your windows

And you with a ready wit full of sorrow

In the tender wait of tears

Throw me off balance on my motorcycle

And from the pockets of my leather jacket

Grab the poems.


© Γιάννης Τόλιας

Φιλική μετάφραση στ' αγγλικά Nikaretti

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007


Οι μέρες της βροχής


Οι μέρες της βροχής
είναι η διαδικασία του ερχομού σου
Το μυστικό βάδισμα
Απειροελάχιστη αναμονή
Η απόσταση ενός διαδρόμου
Ύστερα η υγρασία σου πληθαίνει
Μεθώντας τα οράματα του σκότους
Αποδεσμεύοντας εκκωφαντικά
την ύστατη εκβολή μου
Οι μέρες της βροχής
είναι η μισάνοιχτη πόρτα μου.


© Γιάννης Τόλιας

Παρασκευή 19 Οκτωβρίου 2007


Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007


Εωθινό του φθινοπώρου


" Όσο πρωί κι αν σηκωθούμε μας προλαβαίνει η λύπη μας "
Τάσος Ζερβός


Ανάβει θαμπός
ο λύχνος του πρωινού στο δωμάτιο
Τινάζεις από τα μάτια σου
τις φλόγες των ονείρων

Φτιάχνεις καφέ πικρό
κι απλώνεις στο τραπέζι
τα μελλοθάνατα τσιγάρα

Με ό,τι κι αν πάλευες στον ύπνο σου
Κάποτε θα διδαχτείς
ότι είναι ανίκητα τα θηρία των επιθυμιών.

© Γιάννης Τόλιας

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007


Εγκεφαλική σιγή


Ακούγεται το Hotel Hell του Eric Burdon


Απόψε το κρεμασμένο μου κεφάλι
κοσμεί το στήθος της Πενθεσίλειας
Τα μέλη μου σπαρμένα
ανθίζουν στο βασιλικό της ανθοκήπιο
Και θλίβομαι
που το φάντασμά μου σέρνεται
στους ρημαγμένους δρόμους
περιμένοντας το βράδυ
για να σε κατασκοπεύσει
μες από νεκροθάλαμους φωτός
Φορώντας το άρωμα του βρέφους
και βάφοντας τα μάτια του
με τα λαμπρά χρώματα των πανσέδων
Επιτέλους
αυτή η ανοιξιάτικη λόγχη
ας βυθιστεί βαθειά στη μνήμη
για να μην περιφέρεται
στα ανοιχτόχρωμα μάτια σου
στα παλλόμενα στήθη
και στους ερωτικούς διαλόγους
που δεν τελείωσαν ποτέ

Πού είσαι
να σου στείλω ένα μήνυμα
κόβοντας ένα περιστέρι απ'την καρδιά μου


© Γιάννης Τόλιας

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2007


Η λυσικόμος ποιητική κόρη


Το ποίημα
το αφήνεις στο συρτάρι σου
να ωριμάζει
να σιτεύει.

Κάτω από το αδύναμο φως
των νυχτολούλουδων λύχνων
χτενίζεις τα ξέπλεκα μαλλιά του.

Αφαιρείς
Συμπυκνώνεις

Περπατώντας στο δρόμο
φωνάζεις μέσα σου
το ποίημα

Κάθε μέρα
Κάθε στιγμή
προσκρούεις αυτοκτονικά
πάνω στους ανέμους των λέξεων

Καλλιεργείς το μυστικό ρυθμό
ακούγοντας τα υγρά σαξόφωνα της βροχής

Μόνο το πέρασμα του χρόνου μας δείχνει
πότε η λυσίκομος ποιητική κόρη
είναι έτοιμη να μας κοιτάξει άφοβα στα μάτια.



© Γιάννης Τόλιας

Σπασμένες χορδές των λέξεων


Η πληγείσα εξ οδύνης άδει
Σπασμένες χορδές των λέξεων
Απλώνω τις παλάμες μου να συλλέξω.


© Γιάννης Τόλιας

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007


Έβρεχε στο όνειρο


Έβρεχε στο όνειρο
Από το ανοιχτό παράθυρο έπεφταν σταγόνες
πάνω στα πλήκτρα της παλιάς γραφομηχανής
Τι ατυχία κι αυτή
να ξυπνάς το πρωί
και να βρίσκεις έτοιμο το ποίημα.



© Γιάννης Τόλιας

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Τι ωφελεί;


Τι ωφελεί

Αν αδειάζεις το παγούρι σου
στη μεγάλη μου ξηρασία


© Γιάννης Τόλιας

Με ποίημα έβαψες τα χέρια σου




Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Έτσι πεθαίνει το ποίημα


Έχει το ποίημα ζωή πριν από εμάς;
Μήπως το ποίημα είναι αρχέγονος σπόρος
που με τη γέννησή μας
ελπίζει κάποτε να σπαρθεί σε γόνιμο έδαφος;
Έχουμε εξουσία ζωής ή θανάτου επί του ποιήματος;
Εμείς διαλέξαμε το ποίημα ή αυτό εμάς;

Δια βίου μοχθούμε για την ανάπτυξη του ποιητικού δέντρου
Τις εποχές της ανομβρίας σταλάζουμε στις ρίζες του
το νάμα των δακρύων μας
Συλλέγουμε και γευόμαστε τους καρπούς του
Πλην κάποιων που για την απόκτηση μάταιου πλούτου
ενίοτε τους εκθέτουν προς πώληση

Κι όταν μας αγγίζουν οι μέρες των παγετών
οι αδύναμοι της αντοχής
τσακίζουν τα κλαδιά του
και τα καίνε για να ζεσταθούν

Τότε μόνο πεθαίνει το ποίημα



Υ.Γ.

Για να μάθεις να νοιώθεις, πρέπει η ποίηση να σε έχει σκοτώσει
και να σε έχει αναστήσει χίλιες φορές.


© Γιάννης Τόλιας

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2007

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007


Λαλένια


Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

Μικρή Φθινοπωρινή Παραβολή



Οι λέξεις

δεν καταδέχονται να ντυθούν
με τα ρούχα που κάποιοι τους επιβάλλουν


Στα μάτια των ανυποψίαστων

περιφέρονται ρακένδυτες

Για τους θηρευτές όμως των αισθήσεων

ανεμίζουν τις έκπαγλες εβένινες δαντέλες τους
και χαρίζουν το στροβιλισμό

ενός παθιασμένου χορού νοημάτων

Δεν τις ελκύουν οι απαστράπτουσες δωρεές
Με απαράμιλλη δεξιότητα

οδηγούν τα βήματά τους
στους μυρωδάτους κήπους των ενδεών


Στο άνθος της πένας τους
αφήνουν τη γύρη
της πιο μεθυσμένης επιθυμίας.

© Γιάννης Τόλιας



Άνεμος Κρυφός



Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Μια Συνουσία Ανάγνωση


Εσύ πάντα θα επιλέγεις
Το χρόνο και το χώρο
που θα συναντηθείς με το ποίημα
Σε κανέναν μην αποκαλύψεις
τη μυστική σας συνάντηση
Ούτε τους ασπασμούς
και τις θωπείες που ανταλλάχτηκαν

Μόνο μέσα από μια συνουσία ανάγνωση
Ερμηνεύονται οι χρησμοί του ποιήματος.



© Γιάννης Τόλιας



Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007